ЦЕРАБУТЫ

 
Жыццём у Рассею прыцягнуты,
Сумую моцна. Край мой, край!
Ты быццам увесь як Церабуты -
Пакрыты золатам сарай.

Навокал роуныя дарогi.
I чысцiня, аж вочы жжэ!
А дабрабыт людзей - убогi.
Жабрацкi - шчасце у шалашэ.

Так, лёс й сапрауды занятны
У края мiлага, даруй,
Але распавядаць без мата
Пра лёс той немагчыма - х.й!

Вось слова вернае, спадарства.
Апошнiх запар 7 вякоу
Наш край аддау у чужыя царства
Мо мiлiёны мужыкоу.

Хто з'ехау сам, каго забiлi,
Хто з-за мурноты захмялеу,
Ды й так не вырвауся ад хмелю,
Хто у вогнiшчы вайны згарэу.

Мае сябры, хто Свiслач можа
З за тыну бачыць кожны дзень,
Любiце край наш, дай вам Божа
Паболей грошаў да дзяцей